Πλειάδα (Σκοτεινά Βήματα #2)

Το τελευταίο ανάγνωσμα του μεσοκαλόκαιρου ήταν η ‘’Πλειάδα’’ του Αλέξη Ζησιμόπουλου. Μας μεταφέρει στη Μάχη των Πυλών, τον σημαντικό πόλεμο της κοινής ιστορίας θεών και ανθρώπων, που έµεινε πιο εµβληµατικά χαραγµένος στην ιστορία του σύγχρονου κόσµου. Ο Ζεθ είναι ένας φιλόδοξος νέος που συµµετέχει στον πόλεµο µε απώτερο σκοπό να γίνει ήρωας. Η Κελαίνη είναι µία συνεσταλµένη κοπέλα µε µυστηριώδη καταγωγή. Και οι δύο τους µπλέκουν µε τον πρώτο των ξωτικών και στρατηγό, Νταλξ, που τους εντάσσει στη στρατιωτική µονάδα της 32ης Πλειάδας που διοικεί. Μέσα από τις µάχες που θα βιώσουν, θα αναγκαστούν να προβούν στις απαραίτητες θυσίες που προστάζει η δίνη του πολέµου.

Αν και είναι το δεύτερο μυθιστόρημα του Αλέξη Ζησιμόπουλου, στην ουσία είναι το prequel της σειράς ‘’Σκοτεινά Βήματα’’. Με περίσσεια άνεση δημιούργησε έναν ευφάνταστο κόσμο όπου δεν συνυπάρχουν ευνοϊκά θεοί, άνθρωποι και ξωτικά. Δεν μπορεί κανείς να αμφισβητήσει πως η κοσμοπλασία είναι αψεγάδιαστη. Αγαπημένος μου χαρακτήρας είναι η Κελαίνη που την λάτρεψα, ειδικά προς τα τελευταία κεφάλαια που ξεδιπλώθηκε η δυναμικότητά της. Βέβαια θα ήθελα να υπήρχε περισσότερη ανάπτυξη στη σχέση Κελαίνης και Ζεθ για να εμπλακώ συναισθηματικά. Φυσικά ξεχώρισα την γλυκύτατη Λίλιαν, τον ρωμαλέο Νταλξ και το πιο γλυκό pet που έχει υπάρξει: τον χαριτωμένο φτερωτό γατούλη Προδ. Το ότι μπορούσε να νιαουρίζει μόνο Προδ έφερε στο νου μου την ευγλωττία του Groot.

Eντυπωσιάστηκα με τις σκηνές μάχης που είναι άψογα ενορχηστρωμένες ώστε να παρελαύνουν μπροστά από τα μάτια μας. Σχεδόν όλοι οι χαρακτήρες πορεύονται με ‘’Πάθος’’ στη ζωή τους καθώς προσπαθούν να ανακαλύψουν τα όρια του εαυτού τους. Όπως έχει πει εύστοχα ο Tom Robbins στον ‘’Τρυποκάρυδο’’ : Είμαστε οι ίδιοι οι δράκοι όπως και οι ίδιοι οι ήρωές μας, πρέπει να σώσουμε τους εαυτούς μας από τους εαυτούς μας. Μεγάλο προτέρημα είναι ο συχνός χωρισμός των κεφαλαίων γιατί διευκολύνει την αναγνωστική εμπειρία. Για του λόγου το αληθές, τις τελευταίες 150 σελίδες τις έτρεξα εν μία νυκτί γιατί αγωνιούσα για την εξέλιξη. Σίγουρα θέλω να καταπιαστώ και με το συγγραφικό ντεμπούτο για να ανταμώσω πάλι με τη Λίλιαν. Εάν ακόμη δεν σας έπεισα να περπατήσετε στα σκοτεινά μονοπάτια θα αναφέρω μόνο μία λέξη: ΔΡΑΚΟΑΥΓΟ.