Απ’ όταν κυκλοφόρησε η σειρά βιβλίων «Shatter Me» της Tahereh Mafi περίμενα καρτερικά πότε θα μεταφραστεί στα ελληνικά και επιτέλους ήρθε αυτή η μέρα, είχα τη διαίσθηση ότι θα λάτρευα τη σειρά και πράγματι δεν έπεσα έξω. Η συγγραφέας εξιστορεί την καθημερινότητα της Τζούλιετ που βρίσκεται φυλακισμένη με απόφαση της Νέας Διακυβέρνησης. Δεν έχει έρθει σε επαφή με κανέναν εδώ και 264 ημέρες αφού το άγγιγμά της είναι τοξικό και θανατηφόρο. Μπορεί όμως η κατάρα της να γίνει δώρο, το άγγιγμά της να γίνει δύναμη;
Από την αρχή διεισδύουμε στις σκέψεις της απομονωμένης 17χρονης Τζούλιετ χάρη στην πρωτοπρόσωπη αφήγηση αλλά κυρίως λόγω της ιδιαίτερης γραφής με τις επαναλήψεις, τις διαγραμμένες προτάσεις και την εμμονή στους αριθμούς. H συγγραφέας κιόλας το αναφέρει στο εισαγωγικό σημείωμα ώστε να μην αιφνιδιαστεί το αναγνωστικό κοινό. Αυτό το συγγραφικό τρικ μου άρεσε όχι απλά μου άρεσε με κέρδισε γιατί ένιωθα τη σύγχυση που επικρατούσε στο μυαλό της ηρωίδος και την αδήριτη ανάγκη της για λύτρωση. Πέρα από τη Τζούλιετ, οι άλλοι δύο βασικοί χαρακτήρες (Άνταμ-Γουόρνερ) που θέλουν να βρίσκονται στο πλευρό της είναι εκ διαμέτρου αντίθετοι και πολυδιάστατοι. Υπάρχουν αρκετές ομοιότητες με το πρώτο βιβλίο της σειράς «Κόκκινη Βασίλισσα» της Victoria Aveyard που τις καλοδέχτηκα π.χ τόσο η Μάρε όσο και η Τζούλιετ προσπαθούν να δαμάσουν τις ικανότητές τους, το τρίγωνο Μάρε-Κάυλ-Μέηβεν είναι το αντίστοιχο Τζούλιετ-Άνταμ-Γουόρνερ.
Οι εξελίξεις τρέχουν στο βιβλίο και δεν περίμενα να προχωρήσει τόσο η πλοκή στο πρώτο της σειράς. Eπιπλέον, η συγγραφέας αφιερώνει χρόνο για να μας δείξει πόσο ζοφερός έχει γίνει ο κόσμος με την έλλειψη τροφής αλλά και την αυστηρή αστυνόμευση. Το έχω αναφέρει ξανά πως τρέφω μία αδυναμία στα δυστοπικά μυθιστορήματα γιατί πάντα με τρομάζει η πιθανότητα ενός τέτοιου μέλλοντος. Ο μόνος λόγος που έμεινε το ένα αστέρι στον ουρανό είναι ότι κατά τη γνώμη μου έγινε προβλέψιμο προς το τέλος ενώ περίμενα ένα δυνατό cliffhanger. Αυτό δεν αναιρεί το γεγονός πως θα συνεχίσω τη σειρά με ενθουσιασμό μέσα στο καλοκαίρι για να ανακαλύψω μέχρι που φτάνει η δύναμη της Τζούλιετ.
«Πέρασα τη ζωή μου κλεισμένη στις σελίδες των βιβλίων. Επειδή απουσίαζαν οι ανθρώπινες σχέσεις έφτιαξα δεσμούς με χάρτινα πρόσωπα. Έζησα τον έρωτα και την απώλεια μέσα από ιστορίες που έχτισαν ένα παρελθόν. Βίωσα την εφηβεία μέσα από άλλους. Ο κόσμος μου είναι ένα πλέγμα από λέξεις, που δένουν μεταξύ τους σκέψεις και εικόνες σαν να ενώνουν κομμάτια ενός κορμιού. Είμαι ένα πλάσμα φτιαγμένο από γράμματα, ένα πρόσωπο δημιουργημένο από φράσεις, ένα αποκύημα της φαντασίας, γέννημα μυθοπλασίας».
One girl, one pen 