Η λεία

Η «λεία» της Yrsa Sigurdardóttir αποτελεί ένα από τα πιο δημοφιλή μυθιστορήματα στο instagram το τελευταίο διάστημα γι΄αυτό είχα μεγάλη αγωνία να το διαβάσω. Η ιστορία ξεκινάει όταν οι διασώστες (Γιοχάνα και Θούριρ) αναζητούν μια ομάδα αγνοούμενων στο Λοουνσοράιβι. Τι επιφύλασσε η μοίρα στον Τσόρβι, την Ντρεφν, τον Μπγιόλβουρ και την Άγκνες; Παράλληλα, παράξενα συμβάντα παρατηρούνται στον απομονωμένο σταθμό των ραντάρ στο Στόκσνες που εργάζεται ο εσωστρεφής Γιόρβαρ. Τέλος, ένα παιδικό ροζ παπούτσι θα ξυπνήσει καλά κρυμμένες αναμνήσεις από το παρελθόν.

Το πράσινο σημειωματάριο

Σήμερα θέλω να μοιραστώ τις εντυπώσεις μου από ‘’Το πράσινο σημειωματάριο’’ που έχει κατακλύσει τα βιβλιοπωλεία και το instagram. H ιστορία ξεκινάει όταν ο Τζούλιαν Τζεσόπ-ένας εκκεντρικός ζωγράφος 79 ετών- αφήνει στο καφέ της Μόνικα το ανοιχτοπράσινο σημειωματάριο με την επιγραφή «Το πείραμα της αυθεντικότητας», πυροδοτώντας έτσι μια αλυσίδα γεγονότων που θα αλλάξει τις ζωές των έξι πρωταγωνιστών. Η μοίρα του πράσινου σημειωματάριου εναπόκειται στα χέρια του καθενός. Θα το προσπεράσει ή θα γράψει την ενδόμυχη αλήθεια του;

Σώσε με

Καλό φθινόπωρο και επίσημα! Επανήλθα με αφυδατωμένη επιδερμίδα και ολόφρεσκια κριτική για το τελευταίο μυθιστόρημα του Δημήτρη Σίμου. Η ιστορία επικεντρώνεται γύρω από τρεις αδερφές που ετοιμάζονται να επιστρέψουν στο χωριό τους με αφορμή το μνημόσυνο του πατέρα τους. Η μία αδερφή όμως δεν έρχεται ποτέ. Λίγα χιλιόμετρα μακριά, η αστυνόμος Λουκίδη ανακαλύπτει το πτώμα μιας γυναίκας, παραμορφωμένο. Είναι η αγνοούμενη αδελφή το επόμενο θύμα; Στην προσπάθειά τους να τη βρουν θα πνιγούν στο παρελθόν. Για να σωθούν, πρέπει να κολυμπήσουν στο ορμητικό ποτάμι με τα μυστικά που τόσα χρόνια έκρυβε το Δάσος των Μανιταριών.

Μαχαίρι

Η 12η περιπέτεια του Χάρι Χόλε οδήγησε όλους τους Nesbomaniacs να τρέξουν στα βιβλιοπωλεία ώστε να αποκτήσουν ένα αντίτυπο,  άνευ υπογραφής ή με. Όπως είχα προαναφέρει στο ‘’My Summer TBR’’  συγκατελέγεται στα πολυαναμενόμενα καλοκαιρινά αναγνώσματα. Ο Χάρι Χόλε καταδιώκει τον πρώτο δολοφόνο που συνέλαβε στην καριέρα του, τον διαβόητο βιαστή και δολοφόνο Σβάιν Φίνε. Αφού έχει εκτίσει την ποινή του ο Σβάιν είναι αποφασισμένος να συνεχίσει το εγκληματικό του έργο και να πάρει εκδίκηση από τον αστυνομικό που τον έκλεισε για τόσα χρόνια στη φυλακή.

«Ο πόνος θα έρθει. Δεν χρειάζεται να τον ψάξεις. Θα σε βρει. Κι εσένα και όλες τις τρύπες που έχει η πανοπλία σου».

My Summer TBR 🌞

Προτού κάνω το πρώτο μπλουμ στην θάλασσα οφείλω να καταθέσω τη λίστα με τα φετινά καλοκαιρινά αναγνώσματα που προβλέπω να διαβάσω. Δεν υπάρχει περίπτωση να μην κουβαλάω μαζί μου ένα βιβλίο στην παραλία για να χαλαρώσω. Σκαρφαλώνει από μόνο του στην υπερμεγέθη τσάντα θαλάσσης μαζί με το πενηντάρι αντηλιακό.

1. Το πρώτο καλοκαιρινό ανάγνωσμα θα είναι το πολυαναμενόμενο ‘’Μαχαίρι’’ του Jo Nesbo από τις εκδόσεις Μεταίχμιο. Κατόρθωσα πέρσι να διαβάσω τα άπαντα του Χάρι Χόλε και τώρα μπορώ να εξιχνιάσω την 12^η υπόθεση του αγαπημένου μας ντετέκτιβ. Το προηγούμενο βιβλίο (‘’Δίψα’’) ήταν με διαφορά το πιο αιματοβαμμένο και κατ’ εμέ το πιο τρομακτικό του Noρβηγού δημιουργού . Ευελπιστώ και το νέο μυθιστόρημα να με κρατήσει ξάγρυπνη για πολλά βράδια. Γενικά το καλοκαίρι με εμπνέει για ιστορίες μυστηρίου καθώς σκάει το κύμα στα πόδια μου.

Το άστρο της αυγής

Το cliffhanger του δεύτερου βιβλίου με τροφοδότησε με αγωνία για να καταπιαστώ άμεσα με το τρίτο. Ο παράγοντας του αβάσταχτου πόνου επιστρέφει, ειδικά στο πρώτο μέρος του δυστοπικού μυθιστορήματος. Υπάρχει διάχυτη η απόγνωση θυμίζοντας εντόνως την ‘’Κόκκινη Ανατολή’’ αφού η πραγματικότητα είναι αποστραγγισμένη από θετικές κόκκινες αποχρώσεις. Το ενδιαφέρον αναζωπυρώνεται συνεχώς αφού μεταφερόμαστε συνέχεια από το ένα σημείο στο άλλο, από τις παγωμένες και χιονοστολισμένες Σπείρες στο φεγγάρι Ιώ με τις οξείες κορυφογραμμές σαν ξυράφι. Ευτυχώς συνεχίζεται η πρωτοπρόσωπη αφήγηση εμβαθύνοντας ακόμη περισσότερο στην ψυχοσύνθεση του Ντάροου που παλεύει διακαώς για μία ‘’άχρωμη’’ κοινωνία, για να ακουστούν οι κραυγές ενός πολιτισμού που τον ποδοπατούν εδώ και αιώνες.

Ο χρυσός γιος

Το δεύτερο μέρος της καταιγιστικής σειράς ‘’Κόκκινη Ανατολή’’ συγκαταλέγεται στα πολυαναμενόμενα αναγνώσματα της νέας χρονιάς (μαζί με το ‘’Φωτιά και Στάχτες’’ της Sabaa Tahir). Το μυθιστόρημα δομείται σε 4 μέρη και γίνονται οι απαραίτητες δραματουργικές συνδέσεις (και υπενθυμίσεις) σε περίπτωση που έχουμε λησμονήσει κάτι. Σφύζει από καλοστημένες ανατροπές, φονικά και π-ρ-ο-δ-ο-σ-ί-ε-ς , περισσότερες από το πρώτο αφού ήδη από τα αρχικά κεφάλαια ανατρέπεται ότι θεωρούσαμε δεδομένο! Εν μια νυκτί έφτασα από την 64 σελίδα στην 331 διότι έτρεχαν οι εξελίξεις και αδυνατούσα να βάλω τον σελιδοδείκτη και να πω «οκ φινίτο για σήμερα».

Κόκκινη Ανατολή

Μακράν το καλύτερο δυστοπικό μυθιστόρημα που καταπιάστηκα τη φετινή χρονιά. Η συγκεκριμένη σειρά βιβλίων βρισκόταν για αρκετό διάστημα στον πύργο των αδιάβαστων. Η ιστορία επικεντρώνεται γύρω από τον Ντάροου που φέρει την ταυτότητα του Κόκκινου, του κατώτερου μέλους στην κωδικοποιημένη κατά χρώματα κοινωνία του μέλλοντος. Μπλέκεται άθελά του σε ένα θανάσιμο παιχνίδι καταπίεσης και εξουσίας ώστε θα χρειαστεί ν’ αποτινάξει την ταυτότητά του για να γκρεμίσει μια αυτοκρατορία.

Είναι γεγονός πως όταν ξεκινάς το βιβλίο υπάρχει ένας βαθμός δυσκολίας γιατί ξεδιπλώνεται μπροστά μας ένας νέος κόσμος με πολλές τοποθεσίες και πολλά πολλά ονόματα. Ίσως ένα γλωσσάρι θα ήταν χρήσιμο στις τελευταίες σελίδες βιβλίου. Όμως μόλις υπερκεράσεις το αρχικό ‘’εμπόδιο’’ θα εντυπωσιαστείς από τις αιματοβαμμένες μάχες και τις ευφυέστατες ανατροπές. Προσωπικά εγώ υποψιάστηκα μόνο μία σημαντική ανατροπή προς το τέλος, σε όλες τις άλλες ήμουν βαθιά νυχτωμένη. Το βιβλίο χωρίζεται ευδιάκριτα σε τέσσερα μέρη όπου το καθένα έχει τη δική του μαγεία. Λάτρεψα το πρώτο μέρος γιατί πραγματικά εγκλωβίστηκα στον κόσμο που έπλασε ο Pierce Brown αλλά και το τέταρτο γιατί οι εξελίξεις έτρεχαν στις σελίδες. Ο Ντάροου που σφυρηλατήθηκε στα έγκατα του Άρη ανήκει πλέον στους αγαπημένους μου χαρακτήρες χάρη στην πυγμή του και την φλογερή προσωπικότητά του. Ανάλογη με το χρώμα του. Πάντα διευκολύνει και η πρωτοπρόσωπη αφήγηση στην συναισθηματική εμπλοκή.

«Οι υποσχέσεις είναι απλώς αλυσίδες. Και τα δύο φτιαγμένα για να σπάνε»