After: Από το βιβλίο στον κινηματογράφο

Αμφιταλαντευόμουν στο εάν θα γράψω κριτική ή όχι αλλά έκρινα πως θα ήταν καλό να προειδοποιήσω όποια κορασίδα θέλει να το παρακολουθήσει. Καταρχής θαρρώ πως είμαι αρκετά κατάλληλη για να σχολιάσω την κινηματογραφική μεταφορά αφού έχω διαβάσει και τα 4 βιβλία (ναι υπάρχει ένας βαθμός μαζοχισμού) της Anna Todd. Κατ’ εμέ η ταινία όφειλε να είναι πιο ακατάλληλη για να έχει ένα άλφα ενδιαφέρον. Το fanfiction κυρίως διαθέτει καυτές ερωτικές περιπτύξεις και sassy διαλόγους, όταν αφαιρείς όμως τα βασικά συστατικά μένει μία νερόβραστη σούπα. Έστω οι ‘’50 Aποχρώσεις του Γκρι’’ ήταν πιστές στο κλίμα του βιβλίου προσφέροντας και γέλιο στους θεατές. Δεν λέω σε καμία περίπτωση ότι ήταν καλή ταινία αλλά σίγουρα ήταν πιο ενδιαφέρουσα από την τωρινή μεταφορά.

Ταινίες που περιμένουμε να δούμε το 2019

Το κινηματογραφικό μέλλον προδιαγράφεται λαμπρό αφού ήδη πολλές ακυκλοφόρητες ταινίες έχουν κεντρίσει το ενδιαφέρον μας. Αν και διανύουμε τις πρώτες κρύες μέρες του χρόνου θα αναφερθώ στις ταινίες που κατά την ταπεινή μου γνώμη δεν θα διαψεύσουν τις υψηλές προσδοκίες μας, τηρώντας μία χρονολογική σειρά.

1. Glass
Όταν ανακοινώθηκε πως ξεκίνησε η παραγωγή για το σίκουελ του ‘’Split’’ φυσικά κατενθουσιάστηκα-όπως αρκετοί σινεφίλ- γιατί το είχα συμπεριλάβει στις καλύτερες ταινίες του 2017. Ακόμη θαυμάζω την ερμηνευτική δεινότητα του James McAvoy που ανέλαβε να δώσει υπόσταση όχι σ’ έναν, ούτε δύο αλλά ….24 διαφορετικούς χαρακτήρες. Φυσικά αγωνιώ να ξαναδώ τον Βruce Willis στον ρόλο του ‘’Unbreakable’’ αλλά και τη νέμεσίς του, τον Samuel L. Jackson ως Mr.Glass. Ω Shyamalan, παρέδωσε άλλη μία αξέχαστη ταινία που θα μου προκαλέσει την ίδια ταχυκαρδία με το ‘’Split’’.
Πρώτη προβολή: 17 Ιανουαρίου
Βαθμός ανυπομονησίας: 9/10

❌ Βιβλία προς αποφυγήν⛔

Προτού ανακοινώσω τα βιβλία της χρονιάς τον Δεκέμβριο αποφάσισα να ξεκινήσω με τα κακά μαντάτα. Υπήρξαν βιβλία που μετάνιωσα την ανάγνωσή τους και μουτζώνω ακόμη τον εαυτό μου. Ξεκίνησα να γράφω μόνο για τη φετινή χρονιά αλλά διαπίστωσα πως ήταν λίγες οι αποτυχημένες επιλογές (thank god) γι’ αυτό θα επεκταθώ στα χλιαρά αναγνώσματα της τελευταίας τριετίας.

1. Τώρα και μετά για πάντα μαζί

Ακόμη κλαίω τα χρήματα που ξόδεψα (14,30 εύρουλα) για ν’ αγοράσω το τέταρτο και τελευταίο μέρος του fanfiction της Anna Todd. Γενικά η ανάγνωση όλων των βιβλίων ήταν μεν διασκεδαστική, δε κουραστική λόγω της ακατάσχετης φλυαρίας. Εκτενέστερα, ξεκίνησα το πρώτο με λίγες προσδοκίες και ψήθηκα να διαβάσω το δεύτερο λόγω του τρελού cliffhanger (ακόμη σε μισώ γι’ αυτό Xάρντιν). Το δεύτερο βιβλίο προέκυψε απογοητευτικό με αποτέλεσμα οι μισές συναναγνώστριες να εγκαταλείψουν το «πλοίο» αλλά το τρίτο εξελίχθηκε ωραία. Στο τέταρτο ανταμώσαμε όλες και βουλιάξαμε. Ήταν μακράν το χειρότερο βιβλίο της σειράς. Οι χαρακτήρες (Τέσα και Χάρντ-ιν) επαναλαμβάνονται σε βαθμό κακουργήματος. Μέχρι και οι πιπεράτες ερωτικές σκηνές δεν μπόρεσαν να κρατήσουν το ενδιαφέρον μας.
Βαθμός μετάνοιας: 9/10

🍁The «Fall Time, Cozy Time» Book Tag🍁

Σύμφωνα με τον Γάλλο φιλόσοφο και συγγραφέα-Albert Camus- το φθινόπωρο είναι μια δεύτερη άνοιξη όπου κάθε φύλλο είναι ένα λουλούδι.  Πριν λίγο διάστημα είχα αναγγείλει τον ερχομό της ‘’δεύτερης άνοιξης’’ με το My fall TBR  αλλά γιατί να μην αδράξω την ευκαιρία ν’ απαντήσω και στο εποχιακό book tag; Εξάλλου δεν μπορούσα να αρνηθώ την γλυκιά πρό(σ)κληση από την εξίσου γλυκιά bookblogger (και όχι μόνο) Eυγνωσία.

1. Crunching Leaves: O κόσμος είναι γεμάτος χρώμα!
Επιλέξτε ένα βιβλίο που έχει κόκκινο, πορτοκαλί και κίτρινο στο εξώφυλλο.

 

 

 

 

 

 

 

O ‘’Τρυποκάρυδος’’ του Τom Robbins. Γενικά έχω καταπιαστεί με αρκετά βιβλία του αντισυμβατικού Τόμυ αλλά το συγκεκριμένο παραμένει το αγαπημένο μου. Πρωταγωνιστούν η καπριτσιόζα πριγκίπισσα Λη-Τσέρι και ένας τρελός βομβιστής. Καθώς συμβαίνουν διάφορα ευτράπελα λύνουμε και το μυστήριο των πυραμίδων. Το αγαπημένο μου μάντρα παραμένει το μιαμ!

2. Cozy Sweater: Επιτέλους έχει αρκετό κρύο για να βγάλουμε τα ζεστά ρούχα μας! Ποιο βιβλίο σας δίνει την αίσθηση για να χουχουλιάσετε;

 

 

 

 

 

 

 

Παραδόξως νιώθω πως το ‘’Ρίγος’’ εκλύει μια θερμότητα. Οh the irony! Παρόλο που η Stiefvater περιγράφει με γλαφυρό τρόπο χιονισμένα δάση μου βγάζει ένα μοναδικό αίσθημα ζεστασιάς. Ίσως παίζει ρόλο και η λυκίσια χαίτη του Σαμ.