O Shazam! πέτυχε εκεί που απέτυχε η Captain Marvel

Προ ολίγων ημερών παρακολούθησα την πρόσφατη εμφάνιση του «Shazam!» στο κινηματογραφικό στερέωμα και ακόμη δηλώνω ενθουσιασμένη. Αναπόφευκτα συνέκρινα τις δύο τελευταίες υπερηρωικές ταινίες και οφείλω να προειδοποιήσω πως δεν ανήκω σε κάποιο στρατόπεδο (Marvel ή DC) γιατί ταξιδεύω σε κάθε σύμπαν με την ίδια ακριβώς λαχτάρα.

1. Σημαντική μεταβλητή στην εξίσωση της πετυχημένης κινηματογραφικής εμπειρίας είναι οι μειωμένες (έστω ρεαλιστικές) προσδοκίες. Ερχόμενη στον κινηματογράφο ήμουν συγκρατημένα αισιόδοξη αφού υπολόγιζα πως θα παρακολουθήσω μία soft version του ‘’Deadpool’’. Συγκεκριμένα φοβόμουν μην διαθέτει νηπιακό χιούμορ. Αποδείχτηκε (ευτυχώς!) λανθασμένος ο συλλογισμός μου γιατί οι χιουμοριστικές σκηνές ήταν καλοδουλεμένες και γνήσιες. Εν αντιθέσει δεν ήταν τόσο πηγαίο το γέλιο των θεατών στην «Captain Marvel». Σαν να ήταν αποστραγγισμένα τα αστεία. Επιπλέον ήμουν εκστασιασμένη εδώ και μήνες να παρακολουθήσω την ξανθούλα (μέχρι και στις πολυαναμενόμενες ταινίες της χρονιάς την είχα αναφέρει ) γι’ αυτό και προσγειώθηκα απότομα όταν κατέληξε μία χρυσή μετριότητα η ταινία.

Ο πιο αιματοβαμμένος κύκλος για τον Daredevil

Οι θεατές καλούμαστε να εκδικάσουμε για τρίτη συνεχόμενη φορά την υπόθεση του Daredevil. Ανήκω στα άτομα που από την αρχή στήριζαν τον τηλεοπτικό Daredevil θέλοντας διακαώς να σβήσουν από τη μνήμη τους την κινηματογραφική βερσιόν με τον Ben Affleck (yeap προτού γίνει Batman). Ο Charlie Cox– που μας συστήθηκε στο ‘’Stardust’’- αποτελεί την ιδανική ενσάρκωση και στον τωρινό κύκλο εμβαθύνει ακόμη περισσότερο στην ανάπτυξη του μασκοφόρου τιμωρού. To γεγονός ότι έχασε την όραση του μικρός δεν στέκεται εμπόδιο στο να γίνει σύμβολο του φόβου και του νόμου. Ήχοι, μυρωδιές, δονήσεις συνθέτουν ένα είδος ιμπρεσιονιστικού πίνακα. Στα πρώτα επεισόδια της 3^ης σεζόν τον Matt τον διακατέχει μία ηττοπάθεια αλλά όσο κυλούν τα επεισόδια ξαναβρίσκει τη δυναμική του. Εκπροσωπεί το νόμο με τον δικό του τρόπο, αν και παλεύει με τον δαίμονα που δημιούργησε ο ίδιος!

Venom

Άτσαλη και μέτρια κινηματογραφική μεταφορά του κόμικ που κερδίζει δικαιωματικά μία υποψηφιότητα για τις χειρότερες ταινίες του Marvel Universe. Θα προσπαθήσω να καταγράψω και να συγκεντρώσω όλα τα μειονεκτήματα χωρίς να φλυαρήσω.

Πρώτον, το φιλμ δεν παίρνει ποτέ τον εαυτό του στα σοβαρά αλλά δεν διαθέτει το βιτριολικό χιούμορ του Deadpool για να υπάρχει μία ισορροπία. Εάν ήμουν 15χρονη μπορεί και να το έβρισκα διασκεδαστικό. Εάν δεν είχαν μεσολαβήσει εδώ και μια δεκαετία σοβαρές και προσεγμένες υπερηρωικές ταινίες. Διαρκώς είχα την αίσθηση πως παρακολουθούσα μία αρπαχτή από τον Ruben Fleischer, τον σκηνοθέτη του ‘’Zombieland’’.  Κατά δεύτερον, μου φάνηκε απίστευτη καρικατούρα ο Venom και χρειαζόταν οπωσδήποτε μία σαλιάρα!
Πραγματικά η ιστορία του ρεπόρτερ Eddie Brock και του alter-ego Venom μπορούσε να αναπτυχθεί πολύ ωραία. Αν και έχω τη χειρότερη άποψη για το “Spider-Man 3” του Sam Raimi, οφείλω να παραδεχτώ πως παρουσίασε καλύτερα την χαμηλή ανθεκτικότητα του Venom στις υψηλές συχνότητες.

Captain Marvel: First Look

Το πολυαναμένομενο trailer κυκλοφόρησε επίσημα για να μας συστήσει μία νέα υπερ-ηρωίδα στο Μαρβελικό σύμπαν. Πολλές ήταν υποψήφιες για τον διάσημο ρόλο (Emily Blunt, Natalie Dormer, Rebecca Ferguson) αλλά τελικά επικράτησε η Brie Larson που μας είχε συγκινήσει με την σπαραχτική ερμηνεία της στο ‘’Room’’. Το ότι ήταν διακοσμητικός ο ρόλος της στο σχετικά πρόσφατο ‘’Κong: Skull Island‘’ θα το παραβλέψουμε. Στο πλευρό της θα στέκεται και ο Samuel L.Jackson όπου κι εκείνος συμμετείχε στην προαναφερθείσα monster movie. Δεν νομίζω στο τωρινό φιλμ να γυρίσει να της πει «Bitch plz», θα δείξει τον πρέποντα σεβασμό.

Το πρώτο επίσημο τρέιλερ για τον Aquaman

Εντυπωσιακότατο το trailer του Aquaman που προβλήθηκε για πρώτη φορά στο Comic-Con. Τόσο επιβλητικός ο Jason Momoa (o Khal Drogo μας) που δεν χωράει αμφιβολία ότι ήταν η καταλληλότερη επιλογή. Ήδη από το ‘’Justice League’’ οι απανταχού φαν είχαν ενθουσιαστεί με τη δυναμικότητά του, παρόλο που είχε μικρό ρόλο. Δεν συγκρίνεται με τον ξανθομπάμπουρα Aquaman στο κόμικ που έφερνε στον Κεν Κεν γοργόνο.  Με τέτοια μαλλούμπα είναι έτοιμος να κάνει δαιμονισμένο headbanging σε βαθμό που θα μπορούσε να πάρει τη θέση του Robb Flynn στους Machine Head. The blood, the sweat…the fishes! Λαχτάρησα τώρα λίγες ψαροκροκέτες, σύντομη επίσκεψη στην κατάψυξη να διαπιστώσω εάν υπάρχει απόθεμα. Ο Jimmy Fallon τόλμησε κιόλας να κοντραριστεί με το κτηνάκι μας σε water war. Μα την τρίαινα του Aquaman, πως τόλμησε! Hello είναι ο Aquaman,το στοιχείο του είναι το νερό.

Deadpool 2

Για το συγκεκριμένο σίκουελ ήμουν επιφυλακτική και δυστυχώς είχα δίκιο. Το χιούμορ παραμένει δηλητηριώδες και διαβρωτικό αλλά οι εμπνευσμένες στιγμές (αυτόγραφο, αναφορές στη DC) ήταν πενιχρές συγκριτικά με την πρώτη ταινία. Ο σεναριακός σκελετός έτριζε υπερβολικά. O Josh Brolin ήταν ολίγον καρικατούρα, μακράν καλύτερος ως Thanos στους Avengers. Mε ξένισε αρκετά και η επιλογή της Celine Dion για το ίντρο σονγκ. Μη παρεξηγηθώ, λατρεύω την αγγελική φωνή της Celine αλλά δεν μου κούμπωσε. Εάν ήταν ενσωματωμένο στο Avengers:Infinity War θα μου φαινόταν απόλυτα φυσιολογικό(wink wink). Γενικά ήταν αναμενόμενο πως μετά το τελευταίο Avengers (καθαρό 10άρι) θ’ απογοητευόμουν με όποια υπερηρωική ταινία έβλεπα.

Προς το τέλος με κούρασε μέχρι και η λογοδιάρροια του Ryan Reynolds και το λέω εγώ που είμαι φαν του από όταν διοργάνωνε πάρτυ ως Van Wilder. Παραμένει όμως η ιδανική επιλογή για τον αντισυμβατικό ήρωα. Aπό τους νεόυς χαρακτήρες συμπαθής μου φάνηκε η Domino που απέδειξε περίτρανα πως η τύχη είναι υπερδύναμη. Η σκηνοθετική προσέγγιση του David Leitch χαρακτηρίζεται crowd pleasure με την ασταμάτητη διαδοχή αστείων, αν και το προηγούμενο του εγχείρημα το ‘’Αtomic Blonde’’ δεν με είχε συνεπάρει στο βαθμό που ήθελα. Συνοψίζοντας, δεν μετάνιωσα που το παρακολούθησα αλλά είχα περισσότερες προσδοκίες. Θα επιμένω μέχρι τέλους πως ο πρωτοεμφανιζόμενος τότε σκηνοθέτης Tim Miller είχε παραδώσει καλύτερη ταινία για τον καφρούλη μας.