Φτερά και Ερείπια

Το τρίτο μέρος της σειράς βιβλίων ‘’Αγκάθια και Τριαντάφυλλα’’ διαθέτει τη μαγεία των προηγούμενων για να σαγηνεύσει τους αναγνώστες που περίμεναν καρτερικά ένα χρόνο. Φυσικά ανήκω σε αυτή την κατηγορία. Οι εκδόσεις Ψυχογιός είχαν την ευγενική καλοσύνη να μου παραχωρήσουν ένα αντίτυπο. Η Φέιρα επιστρέφει στην Αυλή της Άνοιξης αποφασισμένη να συγκεντρώσει πληροφορίες ώστε να μην γονατίσει το βασίλειο της Πρίθιαν και να αλλάξει τον ρου της ιστορίας. Για να τα καταφέρει, πρέπει να παίξει ένα θανάσιμο παιχνίδι εξαπάτησης. Καθώς ο πόλεμος είναι έτοιμος να ξεσπάσει, η Φέιρα πρέπει να επιλέξει ποιον από τους Μεγάλους Άρχοντες θα εμπιστευτεί και να βρει συμμάχους στα πιο απρόσμενα μέρη.

Όπως και στα προηγούμενα βιβλία οι περιγραφές της Sarah J.Maas είναι γλαφυρές ώστε  όλες να αποτυπώνονται εύκολα στο νου μας. Οι διάλογοι είναι χιουμοριστικοί και σπιρτόζικοι ειδικά όταν συγκεντρώνεται όλο το παρεάκι στην Αυλή της Νύχτας. Σίπαρα με όλο μου το είναι τον Κάσιαν και τη Νέστα σε βαθμό που ξεχνούσα φευγαλέα τον Ρίσαντ και τη Φέιρα. Βέβαια ο Ρίσαντ παραμένει ο αγαπημένος μου χαρακτήρας γιατί είναι πολυδιάστατος και φυσικά ακαταμάχητος. Από την περίληψη είχα προετοιμαστεί ότι το μυθιστόρημα θα έχει πολεμικό χαρακτήρα αφού πανίσχυρες στρατιές ξωτικών και ανθρώπων συγκρούονται για την εξουσία και όχι μόνο. Yπάρχουν καλοστημένες σκηνές μάχης με έξυπνες υποπλοκές αλλά δεν μπορούν να συγκριθούν με τις επικές μάχες του Abercrombie ή του Pierce Brown. Απόλαυσα ιδιαίτερα και τα κεφάλαια της Συνόδου γιατί συγκεντρώθηκαν ισχυρές προσωπικότητες, έτοιμες να μετατρέψουν τα «θέλω» τους σε «πρέπει».

“Only you can decide what breaks you, Cursebreaker. Only you.”

Τώρα θα αναφερθώ στα μειονεκτήματα. Καταρχήν, η έκταση του βιβλίου (776 σελίδες) γιατί σε αρκετά σημεία δεν υπήρχε εξέλιξη της ιστορίας. Δεύτερον, οι αναφορές στα ταίρια με κούρασαν. Δεν συγκρίνεται με την άσκοπη χρήση της λέξης «σαμπανιζάτος» στο ‘’Pretties’’ αλλά υπήρχε επαναληψιμότητα. Γενικά θεωρώ πως η εξήγηση με τα ταίρια είναι συγγραφικό βόλεμα γιατί έτσι δικαιολογούνται εύκολα αποφάσεις. Σίγουρα το δεύτερο βιβλίο (‘’Οργή και Ομίχλη’’) κατέχει την πιο περίοπτη θέση στην καρδιά μου γιατί έκρυβε καλοστημένες ανατροπές και ήταν κατ΄εμέ το πιο ρομαντικό. Συστήνω ανεπιφύλακτα τη σειρά σε όσους λατρεύουν τα βιβλία φαντασίας και θέλουν να ζήσουν ένα αναγνωστικό ταξίδι με συντροφιά τα λαμπυρίζοντα αστέρια.

Βαθμολογία: